Hoş Bir Gün

Sabah uyanmak istemezken saatin geldiğini görerek derse yetişme telaşı içinde yataktan kalkmak başlangıcıdır günün. Kahvaltı mı? Tabii ki hayır. Vakit yok ki kahvaltıya. Apar topar giydiğin birkaç parça giysiyle ringe yetişirsin. Derslerde hocayı dinlemek eziyetine katlanırsın bazen arkadaşlarına sataşırsın. Bazen çok sıkıcı olur ders uyumaya çalışırsın ama hoca farketsin istemezsin yerini ona göre seçersin. Kurtuluşu beklersin ve zaman gelir çıkma izni verilir hapishaneden. Her gün yaptığın ama sıkılmadığın yaratıcıklıklarla dolu muhabbetler. Sonra lanet olsun yine girersin hücrene. Sonunda mutlu son dersler bitti. Ama o da ne? OFFF! Şimdi de en büyük bela karşımızda; proje! Millet tatilini tatil gibi yaparken sen bir yurt köşesinde use case’lerle sequence diagram’la uğraş. Firarı yoktur projenin yaparsın. Aslında bazen belkide nadiren zevkli de olur yaptıkların. Ve sonunda afla çıkarsın proje olayından da. Yurduna gidersin uykuya dalacağını düşünmeden başını yastığa koyarsın. Kalktığında farkına varmadan uyumuş olursun. Sonra yapıcak iş yok napalım sorusu gelir aklına. Güzel bir gün için gerekli olan şeyler bellidir. Kokoreç, nargile vs. Mis gibi kokan kokoreçini yersin. Kokoreçin dayanılmaz tadı bir daha yemek zorunda bırakır insanı. Sonra mı? Nargile ve çay… Sözcüklerin biri birini yakaladığı dakikalardır. Her bir cümle ise yeniden düşündürür. Akrep yelkovanla kovalamaca oynar ama farkına varmazsın. Dinlemek ayrı bir tat bırakır çayını yudumlarken. Yarı gecenin vaktine yakın yurdunu özlersin ve kavuşursun ona. Belki çok sıradandır yaptıkların ama süslemek istersin yazarak. İşte hoş bir gün…